Қишлоқ кайвониларидан бири Ҳамидқул оқсоқол андак
иддаоли, андак зардали оҳангда рақиби
яккақайроғочлик
Асилбекнинг номини тилга олмагунча Омонали тайинли
бирор гап айтмади, тагидаги пўстак жунини бармоқлари
билан тараб, торгқилаб ҳардамхаёл бир алпoзда миқ этмай
ўтираверди. Негаки, унинг назарида, оқсоқолнинг дийдиёси
эътибор беришга арзимасди. Сурувига йилда бир йиртқич
ораласа оралабди-да, энди шунга ота гўри қозихонами.
У тўрда қур тикканича, тинмай чакак ураётган оқсоқолнинг
қаватидаги икки чолга ҳамда пайгоҳрокда чой қўйиб ўтирган
ўгай укаси Бердикулга манглайи остидан бирин-сирин кўз
ташларкан, уларнинг юзига соя солиб турган маҳзунликдан
гаши келди. Одам боласининг феъли жуда қизиқ-да, деб ўйлади
пўстак жунини тортқилашда давом этиб, ўзи-ку осмондагини
отиб, сувдагини тутиб, ердагини қоқиб ейди-ю, лекин адашган
бирон-бир жондор бехос қўтони ёнидан ўтиб қолар бўлса
бўлди, дарров додлаб, оламни бузади. Бу камдек, қўлига
яроқ тутади, яроқ тутишга чоғи етмаса, югургилаб олдингга
келади. Яхшиямки, жониворларнинг бахтига тоғ-тошу ўру қир бор, акс ҳолда одамзоднинг бу қадар қирриқлигидан ёввойи
жонзотларнинг бирортаси ҳам омон қолмасди, қирилиб-си
рилиб кетарди бари. Бироқ бу ўйларини у тилига чиқармайди
бундан бирор наф йўқлигини аллақачон фаҳмлаб етган. Ва
шунинг учун ҳам сукутни ўзига эш тутиб, чурк этмасликка
уринади.
У талқон ютгани сайин эса Ҳамидкул оқсоқолнинг фиғони
кўкка ўрлайди.
Комментариев нет:
Отправить комментарий